مطلب پیش رو در مورد توسل را با دقت تا آخر بخوانید، سعی شده از همه لحاظ توسل را بررسی و اثبات کنم. 

آیا صحیح است که برخی از اهل سنت ، بر شیعیان اشکال می کنند که چرا مردگان را بعد از مرگشان صدا می کنند . زیرا آنها صدای شما را نمی شوند و کاری نمی توانند بکنند یا چرا به ضریح امامان تبرک می کنید؟ پس عمل شما شرک است !!

بررسی می کنیم ببینیم تهمت شرک بر شیعیان درست است یانه.

اهل سنت فقط به چند آیه قرآن استدلال می کنند و شیعیان را مشرک می دونن. حالا می بینیم همین قرآن در مورد توسل و تبرک چه نظری دارد.

 1- خداوند متعال در خصوص قوم صالح می فرماید :أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فی دارِهِمْ جاثِمینَ فَتَوَلّی عَنْهُمْ وَقالَ یا قَوْمِ لَقَدْ أَبْلَغْتُکُمْ رِسالَةَ رَبّی وَنَصَحْتُ لَکُمْ وَلکِنْ لا تُحِبُّونَ النّاصِحینَ

پس زلزله ای بر آنان آغاز گردید تا آن که همه در خانه هایشان از پای در آمدند . صالح از ایمان قوم ناامید شد و از آنان روی گردانید و گفت : ای قوم من از خدای خود ابلاغ رسالت کردم و شما را اندرز دادم ولکن شما ناصحان را دوست نمی دارید( اعراف ( 7 ) آیات 78 ـ 79)

پس حضرت صالح مشرک شد (العیاذ بالله) چون بعد از هلاک شدن کفار با آنها صحبت کرد و فرمود که خودتان نخواستید هدایت شوید.

قرآن در مورد قوم حضرت شعیب هم اینگونه فرموده (اعراف(7)، آیات 91 ـ 93) پس حضرت شعیب هم مشرک شده (العیاذ بالله)

تا اینجا بنابر اعتقاد اهل سنت دو پیامبر الهی مشرک بودند(العیاذ بالله)

2- درسوره زخرف آمده است:(وَسْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنا أَجَعَلْنا مِنْ دُونِ الرَّحْمنِ ءالِهَةً یُعْبَدُونَ)از رسولانی که پیش از تو فرستادیم باز پرس که آیا ما جز خدای یکتای مهربان خدای دیگری را هم معبود مردم قرار دادیم ؟ (زخرف ( 43 ) آیه 45)

خدا به پیامبر می فرماید از رسولان قبل از خود سؤال کن. در اینجا خداوند امر به سخن با مردگان و گذشتگان کرده یعنی خدا به شرک امر کرده؟(العیاذ بالله)

3- هم چنین می فرماید : {  وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللّهِ أَمْواتًا بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ . . .  (آل عمران (3) آیه169)

از آیات دیگر استفاده می شود که این حیات برزخی اختصاصی به شهدا ندارد ، بلکه شامل تمام صالحان و کسانی که مطیع دستورات خداوند هستند نیز می شود ، خداوند متعال می فرماید : وَمَنْ یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدّیقینَ وَالشُّهَداءِ وَالصّالِحینَ وَحَسُنَ أُولئِکَ رَفیقًا (نساء(4)آیه 69)

4- در صحیح مسلم از ابو سعید خدرى و ابو هریره از شخص پیامبر ص نقل شده که فرمود:

لقنوا موتاکم لا اله الا اللَّه:" مردگان خود را تلقین لا اله الا اللَّه کنید.( صحیح مسلم" کتاب الجنائز حدیث 2162 و 2164 (جلد 3 صفحه 37(

اینجا سؤال پیش میاد که اگر مردگان صدای مارو نشنوند چرا پیامبر امر به تلقین کرده مگر میشه امر به کار بیهوده کنه؟؟

اما درباره بوسیدن و لمس کردن در و دیوار و ضریح معصومین و امام زاده ها و اشیاى متعلق به آنان باید گفت: این کار نه تنها بدعت و حرام نیست بلکه به دلیل متبرک بودن آن ها ریشه در رفتار پیامبران پیشین نیز دارد:

در قرآن مجید آمده است که وقتى حضرت یوسف خود را به برادرانش معرفى نمود و آن ها را مورد عفو و بخشش قرار داد، به آن ها گفت:

اِذْهَبُواْ بِقَمِیصِى هَذَا فالقُوهُ عَلَى وَجْهِ أبِى یَأتِ بَصِیراً

پیراهنم را با خود نزد پدرم ببرید و بر صورتش افکنید تا دیدگانش بینا گردد یوسف (12): 93

سپس در جاى دیگرى از همین سوره آمده است:

فَلَمّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً

چون مژده دهنده نزد پدر آمد، پیراهن را بر صورت پدر افکند و یعقوب بینایى خود را بازیافت یوسف (12): 96

آیا مى توان رفتار این دو پیامبر الهى ـ یوسف صدیق که توصیه به مالیدن پیراهن بر چشمان پدرش نموده و یعقوب که آن را انجام داده است ـ را شرک به خدا و حرام دانست؟ 

اولا قرآن از این کار نهی نکرده

ثانیا پیراهن حضرت یوسف چشمان پدرش را بینا کرد

ثالثا اگر این کار شرک است چرا حضرت یوسف انجام داد ؟؟

اگر کسی بگوید خدا امر به این کار نکرده می گوییم نهی هم نکرده ضمنا هر کاری که خدا امر نکند شرک است؟ پس اگر این طور است حضرت یعقوب و فرزندانش مشرک هستند چون خداوند امر به سجده برای خود کرد پس چرا حضرت یعقوب بدون اینکه خدا امر کند مقابل حضرت یوسف سجده کردند؟

وَ رَفَعَ أَبَوَیْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً وَ قالَ یا أَبَتِ هذا تَأْوِیلُ رُءْیاىَ مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَها رَبِّی حَقًّا یوسف (12): 100

جواب روشن است چون حضرت یعقوب و فرزندانش برای حضرت یوسف سجده نکردند بلکه برای خدا سجده کردند.

إنّما الأعمال بالنّیات (شرح سنن النسائى، ج 7، ص242)

(اعمال هر کسى در گرو نیت او مى باشد)

این همان جوابی است که به اهل سنت می دهیم، ما اهل بیت را عبادت نمی کنیم به ضریح آنها تبرک می کنیم چون متصل به بدن مطهر اهل بیت است همانطور که حضرت یعقوب به یک پیراهن بی جان تبرک جست.

در صحیح بخارى از عبدالله بن عمر نقل شده است که: پیامبر را در حالى دیدم که حجرالاسود را لمس مى کرد و مى بوسید.

(مسند احمد، ج 1، صص16 و 26 ; صحیح بخارى، ج 2، ص160)

(رأیت رسول الله یستلمه و یقبّله) بر همین مبنا است که کلیه مسلمین جهان به هنگام زیارت خانه خدا، براى لمس کردن و بوییدن حجرالاسود مدتها به صف مى ایستند.

حال که بوسیدن سنگ حجرالاسود و لمس کردن پیران یوسف و مالیدن بر چشم مجاز مى باشد، بدیهى است که مى توان در و دیوار و ضریح امامان را لمس نمود و بوسید، زیرا تفاوتى بین اشیا (از جهت متبرک بودن آن ها) وجود ندارد.

دیگرآنکه باید توجه داشت بوسیدن قبور ائمه از روى «محبت» است نه از روى «عبودیت»، و آیا هرکسى را از روى محبت بوسیدند، عبادت کرده اند؟!! مانند بوسیدن فرزند، بوسیدن عکس و یا وسائلى که یادگار فرزندى است که به مسافرت رفته و یا از دنیا رفته، شرک است؟!!!

وقتی ابن تیمیة حرانی را برای محاکمه پیش قاضی شافعی بردند،گفت: ((به رسول خدا صلی الله علیه وآله نباید استغاثة کرد (بمعنی عبادت) ولی می شود به او متوسل شد و از او استشفاع کرد.))...قال لا یستغاث إلا بالله، لا یستغاث بالنبی استغاثة بمعنى العبارة، ولکن یتوسل به ویتشفع به إلى الله ..

(البدایه و النهایه ج19ص74 )

در عجبم چطور اهل سنت شیعیان را مشرک می دانند در حالی که خود آنها هر روز بارها پیامبر و مؤمنان از دنیا رفته را خطاب می کنند. در سلام نماز می گویند السلام علیک ایها النبی و رحمه الله وبرکاته ... در اینجا کاف علیک کاف خطاب است و آنها پیامبر را مورد خطاب قرار می دهند. تعجب می کنم از حرفشان که می گویند ما به پیامبر رحمت می فرستیم در حالی که پیامبر را خطاب می کنند . کلمه ایها که بعد از علیک است بیشتر به ما می فهماند که داریم مستقیما با پیامبر حرف می زنیم ضمنا اگر قصدشان فرستادن رحمت است پس چرا به جای علیک نمی گویند السلام علی نبی الله یا مثل صلوات بصورت غایب دعا نمی کنند؟؟

در آخر احادیثی از کتب اهل سنت در صحبت کردن خلیفه آنها با جنازه پیامبر (ص) و مخاطب قرار دادن وی بیان می کنیم:

بخاری صاحب صحیح ترین کتاب حدیثی اهل سنت ، چنین نقل کرده: 

أَقْبَلَ أبو بَکْرٍ رضی الله عنه على فَرَسِهِ من مَسْکَنِهِ بِالسُّنْحِ حتى نَزَلَ فَدَخَلَ الْمَسْجِدَ فلم یُکَلِّمْ الناس حتى دخل على عَائِشَةَ رضی الله عنها فَتَیَمَّمَ النبی (ص) وهو مُسَجًّى بِبُرْدِ حِبَرَةٍ فَکَشَفَ عن وَجْهِهِ ثُمَّ أَکَبَّ علیه فَقَبَّلَهُ ثُمَّ بَکَى فقال بِأَبِی أنت یا نَبِیَّ اللَّهِ لَا یَجْمَعُ الله عَلَیْکَ مَوْتَتَیْنِ أَمَّا الْمَوْتَةُ التی کُتِبَتْ عَلَیْکَ فقدمتها 

(الجامع الصحیح المختصر ،ج 1 ص 418، اسم المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی الوفاة: 256 ، دار النشر : دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - 1407 - 1987 ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا )

ابو بکر در هنگام دیدن پیکر مطهر پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) گریه می کند و ایشان را می بوسد و می گوید : ای نبی الله ! پدر و مادرم به فدایت !!!

در ادامه به دلیل اطاله بحث آدرس هایی رو در این مورد می آوریم:

(الجامع الصحیح المختصر ،ج 4 ص 1618، اسم المؤلف: محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی الوفاة: 256 ، دار النشر : دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - 1407 - 1987 ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا )

(مسند الإمام أحمد بن حنبل ،ج 6 ص 117 ، اسم المؤلف: أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشیبانی الوفاة: 241 ، دار النشر : مؤسسة قرطبة - مصر )

(المجتبى من السنن0 ، ج 4 ص 11 ،اسم المؤلف: أحمد بن شعیب أبو عبد الرحمن النسائی الوفاة: 303 ، دار النشر : مکتب المطبوعات الإسلامیة - حلب - 1406 - 1986 ، الطبعة : الثانیة ، تحقیق : عبدالفتاح أبو غدة) 

محقق و نویسنده: قاسم عبداللهی

قبل از هرچیز فرا رسیدن ۱۳رجب سالروز ولادت مولود کعبه آقا امیرالمؤمنین علی علیه اسلام و روز پدر و آغاز ایام البیض و شروع اعتکاف و روز معلم رو تبریک عرض می نمایم.

نمیدانم چرا با وجود این همه عدد، بشر تنها گیرش به عدد سیزده است، البته اگر کمی زیرک و دقیق باشیم این هم از نقشه ای شوم دشمن برای انحراف اذهان شیعیان است، مانند ترویج بعضی از تمثیلات از جمله:
علی ماند و حوزش (علی(ع) بعد از شهادت خانم فاطمه زهرا(س) با چاه درد و دل می کرد)
خودشو زد به کوچه علی چپ (همه کوچه بنی هاشم را به خانه امام علی(ع) و فاطمه زهرا(س) می شناسند)
جُک: یک روز غضمفر... (غضمفر یکی از القاب امام علی(ع) می باشد)

خب فکر کنم متوجه منظورم شدید، بله ۱۳ در نظر کفار و مشرکین و ملحدین برای این نحس است که روز میلاد آقا امیرالمؤمنین علی علیه السلام در ماه رجب است و این روز، روز میلاد مردی است که از نسل او مهدی صاحب زمان مصلح جهانی و از بین برنده کفر و جهل بوجود آمد.

۱۳ رجب روز میلاد مردی است که قاتل الکفار و المنافقین و فاتح خیبر یهودیان است.

بله دوستان ۱۳ برای این نحس است!!

در فضیلت ۱۳ رجب همین بس که روز میلاد امیرالمؤمنین علی علیه السلام است، این روز آغاز ایام البیض و اعمال اعتکاف است، این روز آغاز پذیرش توبه حضرت آدم و آغاز سفید شدن چهره حضرت آدم بعد از سیاهی خطا در برابر خوردن میوه ممنوعه است.

 این روز روزی است که در شرافت آن امام صادق علیه السلام در می فرمایند: خداوند به امت رسوالله ۳ ماه داد که به دیگر امت ها نداده بود و آن رجب ، شعبان و رمضان است و در این ۳ ماه، ۳ شبانه روز به این امت داد که به امت های پیشین نداده بود و آن ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ هریک از این ماه ها است....

بقول استاد شهید مطهری: سیزده ها نحس نیست، نحسی از خود ماست...

حق تعالی هستی مطلق و خیر محض است و هیچ‌گونه شر، نحوست و یا بدی از او صادر نمی‌گردد. بلکه هر چه بدی و شر است، حاصل عملکرد خود انسان است. چنان چه می‌فرماید:

«ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ» (الروم -41)

ترجمه: فساد [تباهی] در خشكى و دريا به علت كارهائى كه مردم انجام داده (و مى‏دهند) ظاهر شده (و مى‏شود) (چون اينطور است لذا) خداى عليم كيفر قسمتى از اعمالشان را به آنان مى‏چشاند، تا شايد آنان به سوى (خدا) باز گردند.

بله عزیزان، نحسی ۱۳ بخاطر فلاکت و بدبختی مشرکان است که چشم دیدن سالروز میلاد مولود کعبه را ندارند.

تو استانی زندگی می کنم که شیعه و سنی در کنار هم سالیان سال زندگی می کنند بدون کوچکترین مشکلی. اما وقتی خیلی زوم می شیم تو زندگی این دو مذهب متوجه می شیم که اهل سنت خیلی بیش از اون چیزی که ما فکرش رو می کنیم از ما شیعیان، شیعه تر هستند.

اسم بیشتر فرزندان اهل سنت زهرا و فاطمه و حسن و حسین و علی هست اما در عوض اسم بچه های ما شیعه ها شده آسا ، پرهام ، آوا ، پانتها ، آزیتا و... ازین اسم هایی که نه ریشه ای در مذهب ما دارند نه در تاریخ و تمدن ما.

تمام ائمه ما تاکید کردن مواظب وقت نماز باشید اما خیلی وقت ها بی توجهیم ولی در عوض اهل سنت تو خیابون هم که باشن یه گوشه می ایستند نماز می خونند. خیلی وقت ها به جماعت هم نماز می خونند.

تو محرم و روز عاشورا خودمون رو درگیر حاشیه هایی کردیم که اصلاً ربطی به امام حسین (ع) و عاشورا مثل قمه زنی و بلند کردن علم های عظیم و سنگین و... ندارند و اصل موضوع رو از یادمون برده ولی اهل سنت برای امام حسین (ع) مراسم می گیرند و قربانی می دهند و از فضائل ایشون و اتفاقات این روز صحبت می کنند و اشک هم می ریزند.

تو حرم امام رضا (ع) خیلی از برادران اهل سنت رو می بینیم که دست بسته مشغول نماز خوندن هستند و خیلی از بچه شیعه ها مشغول بلوتوث بازی.

تو فراخوان های بسیج و حتی راهپیمایی ها اولین گروهی که همیشه حاضرند برادران اهل سنت هستند و این نشون می ده که این عزیزان بیشتر از ما پی به ولی فقیه بردند و ما داریم از بحث ولایت فقیه دور می شویم چرا؟ چون حضرت آقا هی دارند تاکید می کنند بر وحدت شیعه و سنی ولی بعضی بعضی بعضی از ماها به برادران اهل سنت توهین می کنیم. نمونش بعد از نوشتن همین مطلب ببینید چقدر توهین روانه می کنند. (البته اینجور افراد دست نشانده هستند و ظاهر ولایتمدار دارند)

تو زندگیم دوست زیاد داشتم. از دوستان شیعه خودم تا دلتون بخواد خیانت دیدم اما حتی از یک نفر از دوستان اهل سنتنم خیانت ندیدم که هیچ خیلی هم محبت و خوبی دیدیم. وقتی وارد زندگی اهل سنت می شویم بیشتر پی می بریم که چقدر اون ها از ما شیعه تر هستند. قبل از غذا دعا می خونند بعد از غذا دعا می خونند حالا ما بسم الله روهم یادمون میره. احترام زیاد به بزرگتر و والدین می گذارند اما ما با شلوارک میشینیم جلو پدر و مادرامون و ...

بازم دلیل هست که بگم شیعه و سنی باهم وحدت دارند هم در عمل هم در مذهب و هم در باطن...

نکته : تیکه به کسانی بود که خودشون رو شیعه میدونن ولی میان به اهل سنت توهین می کنن. این ها باید اول خودشون رو اصلاح کنن و شیعه بودن خودشون رو ثابت کنن بعد بیان ادعا کنن.

وقتی به شکل گیری وهابیت و قدرت گرفتن محمد بن عبدالوهاب به عنوان یک مذهب افراطی نگاه می اندازیم تشابهات بسیار زیادی را با فرقه ضاله شیرازی ها می بینیم. فرقه ای که کاملاً مورد حمایت روباه پیر است. همان روباهی که باعث شکل گرفتن وهابیت در عربستان شد و امروز با حمایت از شیعه افراطی قصد ایجاد تفرقه بین مسلمین جهان را دارد.

صادق شیرازی که هم‌کیشانش او را آیت الله می نامند افراطی شیعه ای است که بارها علیه اسلام قدم برداشته و به همراه برادرش بارها توهینات زیادی را نثار انقلاب و امام خمینی و رهبر معظم کرده اند. تا جایی که زمانی بیت شیرازی ها پاتوقی برای ساواک بوده است و از مردم در خواست می کرند که در مقابل رژیم شاهنشاهی مقاومت نکنند.

فرقه شیرازی ها به لطف انگلیس از حمایت مالی بسیار خوبی برخوردار هستند تا جایی که 13 شبکه ماهواره ای را بدون حتی پخش یک پیام بازرگانی پشتیبانی مالی می‌کنند در حالی که اکثر کانال های ماهواره ای شیعه مسدود شده اند اما کانال های شیرازی ها همچنان به لطف غربی ها فعالیت خود بدون هیچ مشکلی برای برهم زدن وحدت مسلمین ادامه می دهند.

امام خامنه ای در این خصوص می فرماید : آن تشیعی که بخواهد از لندن و آمریکا تبلیغ شود به درد شیعه نمی‌خورد.

اما بعد از ایجاد تفرقه بین مسلمین، یکی از اصلی ترین اقدامات شیرازی ها بدعت ها و وهن هایست که در دین و مذهب شیعه وارد نموده اند مانند قمه زنی و راه رفتن بر روی زغال و خار و غیره. بدعت هایی که موجب می شود تا چهره خشنی از دین اسلام و مذهب شیعه و تخریب واقعه عاشورا در اذهان عمومی بجای بگذارد.

امام خمینی(ره) در این باره می فرماید: شما می‌خواهید برای خدا کاری انجام دهید، در شرایطی که کاری به ضرر اسلام تمام شود، بهتر است که انجام نشود، مثلاً قمه‌زنی که موجب وهن اسلام می‌شود شما تا می‌توانید دستجات و سینه‌زنی را با شکوه‌تر انجام دهید.

مقام معظم رهبری در این رابطه مطلبی نقل کرده‌اند: «... وقتی کمونیست‌ها بر منطقه آذربایجان شوروی سابق مسلط شدند، همه آثار اسلامی را از آنجا محو کردند مثلاً مساجد را به انبار تبدیل کردند و ... هیچ نشانه‌ای از اسلام و تشیع باقی نگذاشتند، فقط یک چیز را اجازه دادند و آن قمه زدن بود، دستورالعمل رؤسای کمونیستی به زیر دستانشان این بود که مسلمانان حق ندارند نماز جماعت برگزار کنند و یا قرآن بخوانند، اما اجازه دارند که قمه بزنند، چون خود قمه‌زنی برای آن‌ها یک وسیله تبلیغاتی بر ضد دین و تشیع بود ...»

با بررسی نظرات بسیاری از علما و مراجع بزرگ شیعه همچون آیت الله خامنه ای(دام ظلّه)، آیت الله مکارم شیرازی(دام ظلّه)، آیت الله  سیستانی(دام ظلّه)، آیت الله فاضل لنکرانی(ره)، آیة الله جوادی آملی(دام ظلّه)، آیت الله بهجت(ره)، آیت الله نوری همدانی(دام ظلّه)، آیة الله مظاهری اصفهانی(دام ظلّه)، آیة الله سید کاظم حائری(دام ظلّه)، آیة الله نوری همدانی(دام ظلّه) و... در می یابیم همه این عزیزان قمه زنی را جایز ندانسته اند و حکم بر حرام بودن آن نیز صادر کرده اند در حالی که آخوندی انگلیسی همچون صادق شیرازی که مرجعیت ایشان هم جای بحث دارد قمه زنی را جایز می داند.

جالب است که انگار قمه زنی از سوی صادق شیرازی برای عموم جایز است وگرنه چرا شخص ایشان تابحال یکبار هم اقدام به قمه زنی نکرده است؟ مگر امیرالمؤمنین نفرمودند که : آنچه که براى خود دوست می‎داری، برای دیگران هم دوست بدار و آنچه براى خود نمى‏پسندى، براى دیگران هم مپسند؟ پس چرا صادق شیرازی حتی یک بار هم دست به قمه نشده است؟

اما شیرازی ها برای محبوب کردن چهره خود در نزد مردم اقدام به عکس گرفتن با بعضی از افراد و مداحان و بزرگان نموده اند و این تصاویر را در فضای مجازی به شکل وسیعی انتشار می دهند تا از این طریق در نزد عوام به خود مشروعیت بدهند.

ماجرای شیرازی ها به همینجا ختم نمی شود. متأسفانه این فرقه ضاله و منحرف و افراطی برای از بین بردن و کمرنگ کردن واقعه کربلا و عاشورا و مراسمات مذهبی اقدام به پرداخت کمک های مالی به هیئات نموده است و پرداخت این کمک های مالی که از سوی انگلیس پشتیبانی می شود را منوط به اجرای بعضی از شروط می نمایند. به عنوان مثال جدیدترین شرط این فرقه کثیف استفاده نکردن از نام شهدا و حتی عکس شهدا در هیئت‌های مذهبی است.

حال مسئولین هیئات اگر اندکی شرف و غیرت شیعه و محبت اهل بیت را در دل داشته باشند می بایست از دریافت اینگونه پول های حرام که از سوی مخالفان اسلام پرداخت می شود خودداری نمایند. وگرنه آن هیئت، هئیت امام حسینی نیست که هیچ بلکه هیئت یزیدی است.

آیت الله بهجت(ره) در این خصوص می فرماید: حسینی بشوید نه هیئتی! زیرا اگر گرم هیئت بشوید حسینتان را آنگونه که خود دوست دارید و باب میلتان است می‌سازید و هرکس با میل شما مخالف باشد میگویید باحسین(ع) مخالف است ولی اگر حسینی باشید هیئت و رفتارتان را برمبنای حسین میسازید! هیئتی شدن کاری ندارد کافیست ریش بگذارید و با پیراهن مشکی از این هیئت به آن هیئت بروید! حسینی شدن است که مشکل است.

 در تبیین عوامل ایجاد اتحاد دنیای اسلامی، پرهیز از «سوءظن و اهانت فرق مختلف شیعه و سنی نسبت به یکدیگر» را بسیار مهم دانستند و با اشاره به تلاش گسترده مراکز «جاسوسی و اطلاعاتی» غرب برای تفرقه افکنی خاطرنشان کردند: آن تشیعی که با MI6 انگلیس مرتبط است و آن تسننی که مزدور CIA است هر دو ضد اسلام و ضد پیامبرند.

رهبر معظم، با یادآوری پرچمداری امام خمینی (رض) در بحث وحدت اسلامی، به تلاشهای بی‌وقفه جمهوری اسلامی در این زمینه اشاره و خاطرنشان کردند: در 35 سال اخیر کمکهای ایران به برادران مسلمانان، غالباً به برادران اهل سنت بوده است و نظام اسلامی و ملت ایران با حمایت مستمر از ملت فلسطین و مردم کشورهای منطقه، پایبندی عملی خود را به شعار وحدت، ثابت کرده است.

برای دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک نمایید

پی نوشت : مرگ بر آخوند انگلیسی

این حدیث در کتاب صحیح بخاری، کتاب مواقیت الصلاه ،باب فضل صلاه العصر با سند صحیح نقل شده است:

رقم الحديث: 523
(حديث قدسي) حَدَّثَنَا الْحُمَيْدِيُّ ، قَالَ : حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُعَاوِيَةَ ، قَالَ : حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ ، عَنْ قَيْسٍ ، عَنْ جَرِيرِ ، قَالَ : كُنَّا عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، فَنَظَرَ إِلَى الْقَمَرِ لَيْلَةً يَعْنِي الْبَدْرَ ، فَقَالَ : " إِنَّكُمْ سَتَرَوْنَ رَبَّكُمْ كَمَا تَرَوْنَ هَذَا الْقَمَرَ ، لَا تُضَامُّونَ فِي رُؤْيَتِهِ فَإِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ لَا تُغْلَبُوا عَلَى صَلَاةٍ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا فَافْعَلُوا ، ثُمَّ قَرَأَ : وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ سورة ق آية 39 " ، قَالَإِسْمَاعِيلُ : افْعَلُوا لَا تَفُوتَنَّكُمْ .

روزي پيامبر اكرم صلي‏ الله‏ عليه‏ و‏آله به ماه شب چهارده نگريست و فرمود: همان‏طور كه شما اين ماه را مي‏بينيد به زودي پروردگارتان را بي‏ هيچ مانع و مزاحمتي خواهيد ديد.

در حالی که در قران به صراحت دیدن خداوند محال شمرده شده است.

اينگونه روايت ها آنچنان شايع بود كه مردم ـ و مخصوصا پيروان اهلبيت عليهم ‏السلام ـ در هر عصري به امامان بزرگوار رجوع كرده و از آنان حقيقت امر را جويا مي‏شدند و آن بزرگواران با دلايل قرآني و عقلي، حديث ديده شدن خدا را كذب محض دانسته و آنان را از چنين اعتقادي برحذر مي‏نمودند. چنانچه از رواياتي كه در كتب روائي شيعه موجود است به خوبي اين موضوع روشن مي‏شود كه نمونه آن را از رجوع أبو قرّه به امام رضا علیه السلام را می آوریم که عالم آل محمد(صلی الله علیه وآله)چگونه توحید را عاری از هر شرک و تجسیمی تشریح می فرمایند.

إمام رضا عليه‏السلام فرمود: پس چه كسي از جانب خدا براي جنّ و انس خبر آورد كه: «لا تُدْرِكُهُ الاْبْصارُ» انعام، آيه 103، 

چشم ‏ها او را نمي‏بيند.

و «لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْما» طه، آيه 110

(نه تنها چشم نمي‏تواند او را ببيند) علم كسي (هم) نمي‏تواند او را بشناسد. 

و «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَي‏ءٌ» شوري، آيه 11

يعني: هيچ چيزي مثل او نيست.

آيا او محمّد صلي الله عليه و آله و سلم نبود؟ 

گفت: آري. 

فرمود: چگونه مي‏شود كه مردي به مردم بگويد كه من از جانب خدا آمدم و آن‏ها را به امر خدا به سوي خدا بخواند و بگويد كه: «لا تدركه الابصار» و «لا يحيطون به علما» و «ليس كمثله شي‏ء» آنگاه بگويد كه من او را ديدم و به او احاطه علمي پيدا كردم و او به صورت بشر است؟ آيا حيا نمي‏كنيد؟ بي‏دين‏ها هم نتوانستند به او اين‏گونه إشكال كنند كه از جانب خدا چيزي مي‏آورد آنگاه خلاف آن را مي‏گويد. أبو قرّه گفت: در قرآن آمده است: 

«وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَة أُخْرَى» نجم، آيه 13،

 يعني: يكبار ديگر او را ديد.

إمام رضا عليه‏السلام فرمود: دنباله اين آيه معلوم مي‏كند كه چه ديد. مي‏فرمايد: 

«مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى» نجم، آيه 11.

يعني: قلب او آنچه را كه چشمش ديد دروغ نگفت. 

سپس بيان مي‏كند كه آن حضرت چه ديد. مي‏فرمايد: 

«لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَات رَبّه الْكُبْرَى» نجم، آيه 18،

يعني: همانا او مقداري از آيات بزرگ خدا را مشاهده كرد.

آيات خدا غير خداست و خداوند مي‏فرمايد: 

«ولا يحيطون به علما» وقتي چشم بتواند او را ببيند به او احاطه علمي و معرفت پيدا كرده است. 

أبو قرّه گفت: پس تو روايات را تكذيب مي‏كني؟ 

أبو الحسن عليه‏السلام فرمود: وقتي روايات، مخالف قرآن باشد آن را تكذيب مي‏كنم. آنچه مسلمانان بر آن اتفاق دارند اين است كه احاطه علمي به خدا ممكن نيست و هيچ چشمي او را درك نمي‏كند و چيزي شبيه او نيست».

منتظر پاسخ از برادرانمان هستیم.

دو نوع روایت مطرح میکنیم که در منابع برادران عزیزمان نقل شده است....

*توجه:ترجمه ها برای نتیجه گیری اصل نیست بلکه متن روایت اصل است...لذا ممکن است اشتباهاتی در ترجمه رخ داده باشد.

نوع اول:

1.حدثني أبو معمر إسماعيل بن إبراهيم الهذلي حدثنا سفيان عن عمرو عن بن أبي مليكة عن المسور بن مخرمة قال قال رسول الله صلى الله عليه وسلم إنما فاطمة بضعة مني يؤذيني ما آذاها^[1]

1.ترجمه:..........گفت رسول خدا (ص):این است و جز این نیست که فاطمه پاره ای از تن من است ، اذیت میکند مرا انچه اذیت کند او را.

2.حدثنا أحمد بن عبد الله بن يونس وقتيبة بن سعيد كلاهما عن الليث بن سعد قال بن يونس حدثنا ليث حدثنا عبد الله بن عبيد الله بن أبي مليكة القرشي التيمي ان المسور بن مخرمة حدثه انه سمع رسول الله صلى الله عليه وسلم على المنبر وهو يقول ان بني هشام بن المغيرة استأذنوني ان ينكحوا ابنتهم علي بن أبي طالب فلا آذن لهم ثم لا آذن لهم ثم لا آذن لهم الا ان يحب بن أبي طالب ان يطلق ابنتي وينكح ابنتهم فإنما ابنتي بضعة مني يربني ما رابها ويؤذيني ما آذاها^[2]

2.ترجمه:..........پس این است و جز این نیست که دخترم پاره ای از تن من است .....و اذیت میکند مرا انچه اذیت کند او را.

نوع دوم:

3.حدثني محمد بن رافع أخبرنا حجين حدثنا ليث عن عقيل عن بن شهاب عن عروة بن الزبير عن عائشة أنها أخبرته أن فاطمة بنت رسول الله صلى الله عليه وسلم أرسلت إلى أبي بكر الصديق تسأله ميراثها.............فوجدت فاطمة على أبي بكر في ذلك قال فهجرته فلم تكلمه حتى توفيت وعاشت بعد رسول الله صلى الله عليه وسلم ستة أشهر فلما توفيت دفنها زوجها علي بن أبي طالب ليلا ولم يؤذن بها أبا بكر وصلى عليها علي وكان لعلي من الناس وجهة حياة فاطمة.........

3.ترجمه:..........فاطمه بر ابوبکر غضب کرد و با وی سخن نگفت تا از دنیا رفت...........

نتیجه گیری با خودتان....

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1]:صحیح مسلم،کتاب فضائل صحابه رضی الله عنهم،باب فضائل فاطمه بنت النبی علیها الصلاه والسلام،حدیث دوم

[2]:صحیح مسلم،کتاب فضائل صحابه رضی الله عنهم،باب فضائل فاطمه بنت النبی علیها الصلاه والسلام،حدیث اول

[3]:صحیح مسلم،کتاب الجهاد والسیر،باب قول النبی صلی الله علیه و سلم لا نورث ماترکنا فهو صدقه

اهانت به نمادهای برادران اهل سنت از جمله اتهام زنی به همسر پیامبر اسلام [عایشه] حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به ویژه سید الانبیاء پیامبر اعظم -حضرت محمد(ص) -می شود.

یکی از برادرامون میفرمایند که فقط خدا را بخوانید و ایاتی و استدلالاتی برای ان میاورند و میگویند نباید ائمه را خواند..البته ائمه را هم دشنام نمیدهند و انان را انسان های بزرگواری میدانند.

خب.برای اثبات درستی کارمان 2 راه داریم...یکی اینکه ادله و ردیات برادر عزیزمان را رد کنیم یا اینکه با دلیل اثبات کنیم که توسل به این شکل، درست است.خب ما دو راه را هم میرویم.

و ابتدا راه دوم:

ایات:

1.يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ          

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‏ ای برای تقرب به او بجوئید! و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید!

35/مائده

2.وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا لِيُطَاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا

ما هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر برای این که به فرمان خدا، از وی اطاعت شود. و اگر این مخالفان، هنگامی که به خود ستم می‏کردند (و فرمانهای خدا را زیر پا می‏گذاردند)، به نزد تو می‏آمدند; و از خدا طلب آمرزش می‏کردند; و پیامبر هم برای آنها استغفار می‏کرد; خدا را توبه پذیر و مهربان می‏یافتند.

64/نسا

3.قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ *

قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بودیم!» 

گفت: «بزودی برای شما از پروردگارم آمرزش می‏طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!»

97و98/یوسف

4.وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۖ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ 

هنگامی که بلا بر آنها مسلط می‏شد، می‏گفتند: «ای موسی! از خدایت برای ما بخواه به عهدی که با تو کرده، رفتار کند! اگر این بلا را از ما مرتفع سازی، قطعا به تو ایمان می‏آوریم، وبنی اسرائیل را با تو خواهیم فرستاد!»

134/اعراف

و....

و اما تفصیل و چند نکته:

پرسش : منظور از این سخن خداوند: «وسیله اى براى تقرّب به خدا برگزینید» چیست؟

پاسخ اجمالی: «وَسِیلَة» در اصل به معنى تقرّب جستن و یا چیزى که باعث تقرّب به دیگرى از روى علاقه و رغبت مى شود، مى باشد.
بنابراین وسیله در قرآن، هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود، شامل مى گردد که مهم ترین آنها، ایمان به خدا و پیامبر اکرم(ص) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا ـ اعم از انفاق هاى پنهانى و آشکار ـ و حتى سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان که نشانه علاقه به آنهاست و هر کار نیک و خیر مى باشد.

پاسخ تفصیلی: در بسیارى از آیات قرآن کریم سخن از توسل به میان آمده است. از جمله در آیه 35 سوره «مائده» خداوند مى فرماید: (وسیله اى براى تقرّب به خدا انتخاب نمائید)؛ «وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ».
موضوع مهمى که در این آیه باید مورد توجه قرار گیرد، دستورى است که درباره انتخاب «وسیله» به افراد با ایمان داده شده است.
«وَسِیلَة» در اصل به معنى تقرّب جستن و یا چیزى که باعث تقرّب به دیگرى از روى علاقه و رغبت مى شود، مى باشد.
بنابراین وسیله در آیه فوق، معنى بسیار وسیعى دارد و هر کار و هر چیزى را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار مى شود، شامل مى گردد که مهم ترین آنها، ایمان به خدا و پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلّم) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا ـ اعم از انفاق هاى پنهانى و آشکار ـ و همچنین هر کار نیک و خیر مى باشد.
همان طور که على(علیه السلام) در «نهج البلاغه» فرموده است:
«بهترین چیزى که به وسیله آن مى توان به خدا نزدیک شد، ایمان به خدا، پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قلّه کوهسار اسلام است، و همچنین کلمه اخلاص (لا إِلهَ إِلاَّ اللّه) که همان فطرت توحید است، و بر پا داشتن نماز که آئین اسلام است، و زکات که فریضه واجبه است، و روزه ماه رمضان که سپرى است در برابر گناه و کیفرهاى الهى، و حج و عُمره که فقر و پریشانى را دور مى کند و گناهان را مى شوید، و صله رحم که ثروت را زیاد و عمر را طولانى مى کند، انفاق هاى پنهانى که جبران گناهان مى نماید و انفاق آشکار که مرگ هاى ناگوار و بد را دور مى سازد و کارهاى نیک که انسان را از سقوط نجات مى دهد». (1)
و نیز شفاعت پیامبران، امامان و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرّب به پروردگار مى گردد، همه در مفهوم وسیع توسّل داخل است.
و همچنین پیروى از پیامبر و امام و گام نهادن در جاى گام آنها؛ زیرا همه اینها موجب نزدیکى به ساحت قدس پروردگار مى باشد، حتى سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان که نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان مى باشد، همه جزء این مفهوم وسیع است.
و آنها که آیه فوق را به بعضى از این مفاهیم اختصاص داده اند، در حقیقت هیچ گونه دلیلى بر این تخصیص ندارند؛ زیرا همان طور که گفتیم: «وسیله» مفهوم لغویش به معنى هر چیزى است که باعث تقرّب مى گردد.
لازم به تذکر است که هرگز منظور این نیست که چیزى را از شخص پیامبر یا امام مستقلاً تقاضا کنند، بلکه منظور این است: با اعمال صالح یا پیروى از پیامبر و امام(علیه السلام)، یا شفاعت آنان و یا سوگند دادن خداوند به مقام و مکتب آنها (که خود یک نوع احترام و اهتمام به موقعیت آنها و یک نوع عبادت است) از خداوند چیزى را بخواهند.
این معنى نه بوى شرک مى دهد، نه بر خلاف آیات دیگر قرآن است و نه از عموم آیه فوق بیرون مى باشد (دقت کنید).
از آیات دیگر قرآن نیز به خوبى استفاده مى شود که وسیله قرار دادن مقام انسان صالحى در پیشگاه خدا و طلب چیزى از خداوند به خاطر او، به هیچ وجه ممنوع نیست و منافات با توحید ندارد، در آیه 64 سوره «نساء» مى خوانیم: «وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَّلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ تَوّاباً رَحِیْماً»؛ (اگر آنها هنگامى که به خویشتن ستم کردند [و مرتکب گناهى شدند] به سراغ تو مى آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش مى کردند و تو نیز براى آنها طلب عفو مى کردى، خدا را توبه پذیر و رحیم مى یافتند).
و نیز در آیه 97 سوره «یوسف» مى خوانیم که: برادران یوسف از پدر تقاضا کردند در پیشگاه خداوند براى آنها استغفار کند و یعقوب(علیه السلام) نیز این تقاضا را پذیرفت.
در آیه 114 سوره «توبه» نیز موضوع استغفار ابراهیم(علیه السلام) در مورد پدرش آمده که تأثیر دعاى پیامبران درباره دیگران را تأئید مى کند و همچنین در آیات متعدّد دیگر قرآن این موضوع منعکس است. (2)

پی نوشت: